Stilte boeide mij altijd al. De uitspraak van dichter Judith Herzberg ‘We kennen elkaar want we hebben samen gezwegen’ loopt altijd met mij mee. Het is heerlijk om samen stil te zijn, al bedoelde Herzberg dat natuurlijk anders. Is het niet fascinerend om een wandeling in de natuur in stilte te maken. Voor mij is Stilte, met een hoofdletter, een omstandigheid zonder ruimte en tijd, waar de fluistering op kan neerdalen. Je biedt ruimte en toegang waarna het wonder zich ontvouwt. Vanwaar die fluistering komt en hoe die je bereikt blijft ook voor mij een vraag. Misschien komt die fluistering van boven of van beneden, misschien wel vanuit een andere dimensie, vanuit een parallelle wereld. Misschien wel vanuit een bron die je in die Stilte toegang verschaft tot creatieve invallen.
Het was alweer zeven jaar geleden, de tweede helft van 2014 die ik gebruikte voor een intensieve research van mijn roman ‘Fluistering op de stilte’. In mei 2015 betrok ik een artist-in-residence ruimte in het bergdorp Callosa D’en Sarria in Spanje. De Costa Blanca kon ik vanaf het dakterras met gemak waarnemen. Gedurende een maand van isolatie ontstond in grove lijnen het plot.
‘Fluistering op de stilte’ werd bij veertig graden in de steigers gezet waarna een uitgebreid schaven en vijlen begon. Ik heb het boek bedoeld als studie-roman specifiek voor mensen die tegen een ‘creatief block’ aanlopen. Zoals jullie in de omschrijving van het boek kunnen lezen gaat het om een treinreis van een dag, van Groningen naar Maastricht en terug. Ik heb deze reis in z’n geheel kunnen maken en kon reflecteren op de gesprekken die ik eerder met diverse reisgenoten heb gevoerd. De tentoonstelling van Melanie Banajo heb ik tweemaal in het ‘Bonnefantenmuseum’ te Maastricht bezocht.
Het aanvankelijke manuscript bestond uit twee door elkaar lopende verhaallijnen. Een erudiete vriendin wees mij er op dat duidelijkheid en helderheid zou toenemen indien ik de twee verhalen zou loskoppelen, hetgeen ik heb gedaan. Zo ontstonden er drie Romans, deze dus en ‘Roomtroost op de Dikte’ en ‘Spinrag’. Na redigeren en taal correcties werd ‘Fluistering op de stilte’ gelanceerd.
De alledaagse drukte en het multi-tasken was voor mij een reden om er een hele roman aan te wijden. Die drukte houdt ons af van werkelijke inspiratie. Daarom wilde ik een tegengeluid laten horen, hoe het menselijker kan, zonder steeds maar die hectiek. Ik beschrijf in deze roman hoe de hoofdpersoon Lisa bewust wordt in het ruimte bieden en hoe ze beter geïnspireerd kan worden. Simpel doordat stilte je ook ruimte geeft. Hierin spelen de drie aspecten een grote rol: vertrouwen, toewijding en overgave. Ook soberheid, schoonheid, harmonie, matiging en duurzaamheid komen in deze roman aan de orde.
Door de stijlvorm van roman is de filosofische insteek gemakkelijk leesbaar. Het verhaal neemt je mee op reis en ondertussen verbindt het enige filosofische waarheden aan actuele gebeurtenissen die Lisa en Sifir tegenkomen. Het wordt daardoor inpasbaar in het dagelijks leven van de creatieve geest. De illustraties, schema’s en literatuurverwijzingen kun je als een toegift zien die ook bijdragen tot meer helderheid hetgeen het onderwerp verdient.
Een interview op RTV-Drenthe en vele positieve reacties van lezers bevestigde mijn keuze van het uit elkaar halen van de verhaallijnen en dus ook het advies van verheldering.
Het viel mij op dat veel van mijn lezers de verwijzingen naar diverse boeken als indrukwekkend bestempelen, hetgeen ik eerder een zwakte bod van mijzelf vind. Maar dat zal dan wel weer de onzekerheid zijn die bij iedere schrijver en creatief persoon op de loer ligt.
‘Fluistering op de stilte’ is opgedragen aan Marion mijn docent aan de ‘School voor praktische filosofie’ in Groningen, inmiddels is zij betrokken bij eenzelfde school in Eindhoven. Zij leerde mij om voorafgaande en afsluitend bij het creatieve werkzaamheden een stilte meditatie te beoefenen. Dat heeft mij tot op heden geholpen om verbinding te krijgen met de kern van waaruit ik kan schrijven.
